па́даць, -аю, -аеш, -ае; незак.
1. Апускацца, валіцца на зямлю, уніз.
П. дагары.
П. на калені.
П. з ног (таксама перан.).
2. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Пра атмасферныя ападкі: ісці, выпадаць.
Падае снег.
3. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Апускацца, звісаючы.
Складкі спадніцы прыгожа падаюць.
4. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Пра націск у слове: прыходзіцца на які-н. склад.
Націск падае на другі склад.
5. (1 і 2 ас. не ўжыв.), на каго-што. Распаўсюджвацца ў якім-н. напрамку, пакрываць сабой (пра светлавыя з’явы).
Святло праз акно падала на падлогу.
Ад дрэва падае цень.
6. (1 і 2 ас. не ўжыв.), перан., на каго (што). Распаўсюджвацца, пашырацца на каго-, што-н. (пра што-н. заганнае).
На гэтага чалавека падае падазрэнне.
7. (1 і 2 ас. не ўжыв.), перан., на каго-што. Прыходзіцца на чыю-н. долю, выпадаць.
Усе клопаты падаюць на маці.
8. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Зніжацца, змяншацца (у памеры, аб’ёме, велічыні і пад.).
Акцыі падаюць.
Настрой падае.
9. перан. Бегаць, насіцца (разм.).
Сабака цэлы дзень падаў па лесе.
10. перан., за чым. Вельмі хацець чаго-н., ганяцца за чым-н. (разм.).
П. за ўборамі.
11. перан., за кім. Вельмі кахаць каго-н., заляцацца да каго-н. (разм.).
Хлопцы падалі за такой прыгажуняй.
◊
Падаць духам — траціць упэўненасць, бадзёрасць; адчайвацца.
|| зак. па́сці, паду́, падзе́ш, падзе́; падзём, падзяце́, паду́ць; паў, па́ла; падзі́ (да 1, 5—7 знач.) і упа́сці, упаду́, упадзе́ш, упадзе́; упадзём, упадзяце́, упаду́ць; упа́ў, упа́ла; упадзі́,(да 1, 3, 5 і 8 знач.).
|| наз. па́данне, -я, н. (да 1 знач.) і падзе́нне, -я, н. (да 1, 2, 5 і 8 знач.).