паве́яць, 1 і 2 ас. не ўжыв., -е́е; зак.

Пачаць веяць (у 2 знач.), дзьмуць.

Павеяў вецер.

Павеяла (безас.) вясной.

Ад яе ўсмешкі павеяла (безас.) цеплынёй і ласкай (перан.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)