навалі́ць¹, -валю́, -ва́ліш, -ва́ліць; -ва́лены; зак.
1. што і чаго. Налажыць, узваліць што-н. на каго-, што-н.
Н. камень на дзежку з агуркамі.
Н. сучча на агонь.
2. перан., што на каго (што). Ускласці на каго-н. многа работы, абавязкаў.
Н. усю работу на аднаго.
3. чаго. Накідаць у беспарадку многа чаго-н.
Н. кучу дроў.
4. безас., што і чаго. Напа́даць у вялікай колькасці (пра лісце, снег і пад.).
Наваліла снегу за ноч.
5. (1 і 2 ас. не ўжыв.), перан., каго-чаго. Прыйсці, сабрацца ў вялікай колькасці.
Наваліла (безас.) народу на сход.
|| незак. нава́льваць, -аю, -аеш, -ае (да 1—4 знач.).
|| наз. нава́лка, -і, ДМ -лцы, ж. (да 3 знач.), нава́льванне, -я, н. (да 1—3 знач.) і нава́л, -у, м. (да 1 і 3 знач.; спец.).
Навал вугалю.
|| прым. нава́лачны, -ая, -ае (да 1 і 3 знач.; спец.) і нава́льны, -ая, -ае (да 1 і 3 знач.; спец.).
Навалачны пункт.
Навальны спосаб пагрузкі.