міралюбі́вы, -ая, -ае.

Які любіць мір, згоду, заснаваны на імкненні захаваць мір; дружалюбны.

Міралюбівая палітыка.

М. чалавек.

|| наз. міралюбі́васць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)