Verbum

лік¹, -у, мн. -і, -аў, м.

1. гл. лічыць.

2. Паняцце колькасці, велічыня, пры дапамозе якой праводзіцца лічэнне. Цэлыя лікі. Простыя лікі.

3. Колькасць каго-, чаго-н. Л. рабочых дзён.

4. Састаў, рад, колькасць каго-, чаго-н. Быць у ліку перадавых.

5. Граматычная катэгорыя, якая выражае адзінкавасць або множнасць. Множны л. Адзіночны л.

6. Вынікі гульні, выражаныя ў лічбах.

○

Астранамічныя лікі — пра вельмі вялікія лічбавыя велічыні.

Круглыя лікі — лікі без дробавых адзінак.

◊

Без ліку (разм.) — вельмі многа, шмат.

Ліку няма (разм.) — вельмі многа, незлічонае мноства каго-, чаго-н.

|| прым. лі́кавы, -ая, -ае (да 1 і 2 знач.).