кручкатво́р, -а, мн. -ы, -аў, м. (неадабр.).

Чалавек, схільны да кручкатворства.

|| ж. кручкатво́рка, -і, ДМ -рцы, мн. -і, -рак.

|| прым. кручкатво́рскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс, часткова)