Verbum

клас, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. У навуковых і іншых класіфікацыях: сукупнасць прадметаў, з’яў, аб’яднаных на аснове якіх-н. агульных якасцей; катэгорыя, разрад, падраздзяленне. Назвы класаў раслін у батаніцы. К. паўзуноў. К. мінаносцаў.

2. Вялікая група людзей, аб’яднаных аднолькавымі адносінамі да сродкаў вытворчасці, да размеркавання грамадскага багацця і агульнасцю інтарэсаў. Рабочы к.

3. Падраздзяленне вучняў пачатковай і сярэдняй школы, якое адпавядае году навучання. Шосты к.

4. Падраздзяленне вучняў мастацкай або іншай спецшколы, якія вывучаюць пэўны прадмет. К. цымбалаў. К. жывапісу.

5. Памяшканне ў школе, дзе займаюцца вучні. Рамонт класа.

6. Група вучняў, якія вучацца сумесна. Дружны к.

7. Мера якасці, ступень, узровень чаго-н.; кваліфікацыя. Спецыяліст высокага класа. Паказаць нізкі к. гульні. Лётчык першага класа.

|| прым. кла́савы, -ая, -ае (да 2 знач.) і кла́сны, -ая, -ае (да 3—6 знач.). Класавае грамадства. Класны кіраўнік. Класны пакой. Класная дысцыпліна.