камбіна́тар, -а, мн. -ы, -аў, м. (разм.).

Той, хто схільны да камбінацый (у 2 знач.), які ўмее дасягаць чаго-н. рознымі спосабамі.

|| ж. камбіна́тарка, -і, ДМ -рцы, мн. -і, -рак (разм.).

|| прым. камбіна́тарскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)