кало́к, калка́, мн. калкі́, калко́ў, м.

1. гл. кол.

2. Драўляны або металічны шпянёк для нацягвання струн у музычных інструментах.

Скрыпічныя калкі.

|| памянш. кало́чак, -чка, мн. -чкі, -чкаў, м.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)