Verbum

затаі́ць, -таю́, -то́іш, -то́іць; -то́ены; зак., што.

Скрыўшы ад іншых (якое-н. пачуццё), захаваць у сабе, у душы.

З. крыўду.

◊

Затаіць дыханне — стрымаць дыханне (напружана ўслухоўваючыся, прытаіўшыся, спалохаўшыся і пад.).

|| незак. зато́йваць, -аю, -аеш, -ае.