заго́н², -а і -у, м.

1. -у, гл. загнаць (у 1 знач.).

2. -а. Ланцуг загоншчыкаў на паляванні.

Воўк прарваўся праз з.

◊

У загоне (разм.) — у закінутым стане.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)