Verbum

ду́маць, -аю, -аеш, -ае; незак.

1. аб кім-чым, над чым і без дап. Раздумваць, мысліць, разважаць. Многа думаў аб жыцці. Д. над задачай.

2. Меркаваць, прытрымлівацца якой-н. думкі. Думаю, што справа гэта не заслугоўвае ўвагі.

3. з інф. Мець намер што-н. зрабіць. Думаю застацца дома.

4. на каго (што). Падазраваць, лічыць вінаватым у чым-н. Дарэмна на яго д.

5. аб кім-чым. Клапаціцца, турбавацца. Трэба д. аб дзецях.

◊

І думаць няма чаго (разм.) — пра поўную немагчымасць зрабіць што-н.

І не думай (разм.) — пра катэгарычную забарону рабіць што-н.

Трэба думаць (разм.) — напэўна, мабыць, хутчэй за ўсё.

|| зак. паду́маць, -аю, -аеш, -ае (да 1, 3—5 знач.).

|| наз. ду́манне, -я, н. (да 1 знач.).