драць, дзяру́, дзярэ́ш, дзярэ́; дзяро́м, дзераце́, дзяру́ць; драў, дра́ла; дзяры́; дра́ны; незак.
1. што. Раздзіраць на часткі, на шматкі.
Д. паперу.
2. што. Зношваць (адзенне, абутак) да дзірак.
Д. вопратку.
3. што. Аддзяляць, знімаць.
Д. скуру з авечкі.
Д. лыка.
4. што. Выдзіраць з карэннем, адрываць.
Д. мох.
5. што. Драпаць (аб прыладах, інструментах).
Брытва дзярэ.
Сухая лыжка рот дзярэ (з нар.).
6. каго (што). Забіваць, разрываць каго-н. (аб драпежніках).
Каршун дзярэ кураня.
7. што. Раздрабняць таркай.
Д. бульбу.
8. што. Раздражняць, выклікаць непрыемнае адчуванне (разм.).
Перац дзярэ горла.
9. што. Ачышчаць зерне ад шалупіння, рабіць з зерня крупы.
10. Дорага прасіць, браць за што-н. (разм.).
◊
Драць горла (глотку) (разм., груб.) — моцна гаварыць, крычаць, спяваць.
Драць казлы (разм.) — ванітаваць.
Драць (задзіраць) нос (разм., неадабр.) — задавацца, трымаць сябе высакамерна.
|| зак. задра́ць, -дзяру́, -дзярэ́ш, -дзярэ́; -дзяро́м, -дзераце́, -дзяру́ць; -дра́ў, -ра́ла; -дзяры́; -дра́ны (да 6 знач.), задзе́рці, -дзяру́, -дзярэ́ш, -дзярэ́, -дзяро́м, -дзераце́, -дзяру́ць; -дзёр, -дзе́рла; -дзяры́; -дзёрты (да 6 знач.), садра́ць, здзяру́, здзярэ́ш, здзярэ́; здзяро́м, здзераце́, здзяру́ць; садра́ў, -ра́ла; здзяры́; садра́ны (да 3, 7, 9 і 10 знач.) і здзе́рці, здзяру́, здзярэ́ш, здзярэ́; здзяро́м, здзераце́, здзяру́ць; здзёр, здзе́рла, здзяры́; здзёрты (да 3, 7, 9 і 10 знач.).