дабрачы́нец, -нца, мн. -нцы, -нцаў, м.

Чалавек, які вызначаецца дабрынёй, чула адносіцца да людзей, дапамагае, чым можа.

|| ж. дабрачы́нніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

|| прым. дабрачы́нніцкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)