груката́ць, -качу́, -ко́чаш, -ко́ча; -качы́; незак. (разм.).

Стукаць, грымець, грукаць.

|| зак. прагруката́ць, -качу́, -ко́чаш, -ко́ча; -качы́.

|| наз. груката́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)