гарт, -у, М -рце, м.

1. Цвёрдасць металу, якая надаецца гартаваннем. Сталь высокага гарту.

2. перан. Фізічная або маральная вынослівасць, стойкасць. Чалавек старога гарту.

3. Сплаў свінцу, волава і сурмы для адліўкі друкарскіх шрыфтоў (спец.).

|| прым. га́ртавы, -ая, -ае (да 3 знач.) і гарто́ўны, -ая, -ае (да 1 і 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс, часткова)