віяду́к, -а, мн. -і, -аў, м.

Мост над ярам, цяснінай або цераз дарогу, чыгунку.

|| прым. віяду́чны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)