вы́думшчык, -а, мн. -і, -аў, м. (разм.).

1. Той, хто выдумвае што-н.; жартаўнік.

В. забаў.

2. Хлус, пляткар.

|| ж. вы́думшчыца, -ы, мн. -ы, -чыц.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)