варушы́ць, -рушу́, -ру́шыш, -ру́шыць; незак.
1. каго-што. Дакранаючыся да чаго-н., прыводзіць у рух.
Вецер варушыць траву.
2. чым. Рухаць павольна, злёгку.
В. губамі.
В. мазгамі (перан.: разважаць, думаць; разм., жарт.).
3. што. Злёгку разграбаць, пераварочваць.
В. сена.
|| зак. разварушы́ць, -рушу́, -ру́шыш, -ру́шыць; -ру́шаны (да 3 знач.) і паварушы́ць, -рушу́, -ру́шыш, -ру́шыць.
|| аднакр. варухну́ць, -ну́, -не́ш, -не́; -нём, -няце́, -ну́ць; -ні́ (да 1 і 2 знач.), зварухну́ць, -ну́, -не́ш, -не́; -нём, -няце́, -ну́ць; -ні́ (да 1 і 2 знач.) і паварухну́ць, -ну́, -не́ш, -не́; -нём, -няце́, -ну́ць; -ні́ (да 2 знач.).
◊
Вухам не варухнуць (разм.) — не звярнуць ніякай увагі на чые-н. словы, дзеянні і пад.
|| наз. варушэ́нне, -я, н.