Verbum

бы́ццам.

1. злуч. Ужыв. ў параўнаннях са знач. як, нібы, усё роўна як.

Ляжыць, б. нежывая.

2. злуч. Злучае даданыя дапаўняльныя сказы, калі сказанае не адпавядае сапраўднасці, і даданыя дзейнікавыя сказы са знач. няўпэўненасці.

Прыкідваецца, б. нічога не чуў.

На вуліцы нешта звінела, б. ігралі на званочках.

3. часц. Паказвае на няўпэўненасць, дапушчальнасць выказвання.

Твар б. знаёмы.