бух, выкл.
1. Ужыв. для абазначэння глухога адрывістага гуку пры ўдары, стрэле і пад.
Прыцэліўся — бух!
2. у знач. вык. Ужыв. ў значэнні дзеясловаў бухнуць², бухнуцца і бухаць (разм.).
Разбегся і бух у раку.
Бух аб падлогу.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)