бац, выкл.
1. Ужыв. для абазначэння рэзкага адрывістага гуку (разм.).
2. у знач. вык. Ужыв. для перадачы нечаканасці, раптоўнасці дзеяння.
Бац яго па спіне.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)