Verbum

існава́ць, існу́ю і існую́, існу́еш і існуе́ш, існу́е і існуе́; існу́й; незак.

1. Быць у наяўнасці; мецца. Існуюць розныя думкі адносна гэтага.

2. чым і на што. Здабываць сродкі для жыцця якім-н. чынам. І. на сродкі бацькоў.

3. Жыць няпоўным жыццём, без радасці, без задавальнення. Не жыў, а існаваў.

|| наз. існава́нне, -я, н.