Verbum

лі́нія, -і, мн. -і, -ній, ж.

1. Рыса на плоскасці, паверхні або ў прасторы. Прамая л. Ломаная л.

2. Рыса, якая вызначае кірунак, мяжу, узровень чаго-н. Берагавая л. Л. гарызонту.

3. Размяшчэнне чаго-н. у адзін рад. Л. ўмацавання.

4. Шлях (чыгуначны, водны і інш.) зносін, напрамак якіх-н. перадач. Паветраная л. Трамвайная л. Тэлеграфная л.

5. Паслядоўны рад продкаў, нашчадкаў, аб’яднаных кроўнымі сувязямі. Л. роду.

6. перан. Напрамак, спосаб дзеянняў, думак, поглядаў. Л. паводзін.

7. перан. Галіна якой-н. дзейнасці. Працаваць па грамадскай лініі.

8. Старая руская мера даўжыні, роўная 1/10 цалі.

◊

Весці (гнуць) сваю лінію (разм.) — дамагацца свайго.

Ісці па лініі найменшага супраціўлення — выбіраць найбольш лёгкі спосаб дзеянняў, ухіляючыся ад цяжкасцей.