калары́т, -у, М -ры́це, м.

1. Суадносіны фарбаў у карціне па тоне, насычанасці колеру. Цёплы к. Яркі к.

2. перан. Сукупнасць характэрных рыс, своеасаблівасць чаго-н. К. эпохі ў гістарычным рамане. Мясцовы к.

|| прым. каларысты́чны, -ая, -ае (да 1 знач.) і калары́тны, -ая, -ае. Каларыстычныя спалучэнні. Каларытны пейзаж. Каларытныя вобразы рамана. Каларытная мова.

|| наз. калары́тнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс, часткова)