зіхатлі́вы, -ая, -ае.

Які блішчыць, ззяе пералівістым святлом, напоўнены яркім ззяннем, бляскам. Зіхатлівае сонца. Стаяла зіхатлівая раніца. Зіхатлівая прыгажосць (перан.).

|| наз. зіхатлі́васць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс, часткова)