зя́бліва, -а, н.

1. Узаранае з восені поле пад веснавую сяўбу. Сеяць па зябліве.

2. Асенняе ўзорванне поля. Аратыя паехалі на з.

|| прым. зя́блевы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс, часткова)