зо́на, -ы, мн. -ы, зон, ж.

Поле, паласа, прастора паміж якімі-н. межамі, дзвюма лініямі ці ўздоўж якой-н. лініі, а таксама наогул пэўная тэрыторыя, вобласць, што характарызуецца якой-н. агульнай прыметай. Пагранічная з. Прыгарадная з. Бяз’ядзерная з. З. тундры. З. адпачынку.

|| прым. зо́нны, -я, -ае і зана́льны, -ая, -ае. Зонны тарыф. Занальная доследная станцыя.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс, часткова)