ззя́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е; незак.

1. Вылучаць ззянне. Ззяюць зоркі. На грудзях ветэрана ззяюць узнагароды.

2. перан., чым і ад чаго. Блішчаць, выражаючы якія-н. пачуцці (пра вочы), або свяціцца радасцю, шчасцем і пад. (пра чалавека). Вочы ззяюць ад шчасця. Твары людзей ззялі радасцю.

3. Тое, што і зеўраць. У адной са сцен ззяла вялікая прабоіна.

|| наз. ззя́нне, -я, н. (да 1 знач. і пра вочы, твар, да 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс, часткова)