Verbum

замяні́ць, -мяню́, -ме́ніш, -ме́ніць; -ме́нены; зак., каго-што.

1. кім-чым. Узяць, скарыстаць, паставіць узамен другога. З. сакратара новым.

2. Заняць чыё-н. месца, стаўшы раўнацэнным яму. Сястра замяніла яму памерлую маці.

3. З’явіцца на змену каму-, чаму-н. Песня заменіць сум.

4. Выпадкова ці наўмысна ўзяць чужую рэч замест сваёй, падмяніць. З. галошы.

|| незак. заме́ньваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. заме́на, -ы, мн. -ы, -ме́н, ж.