закруці́ць¹, -учу́, -у́ціш, -у́ціць; -у́чаны; зак.

1. што. Круцячы, завіць, загнуць, заламаць або завязаць чым-н. З. вусы. З. рукі.

2. што. Абматаць вакол чаго-н. З. хустку на галаву.

3. каго-што. Загарнуць у што-н., абматаць чым-н. З. дзіця ў коўдру.

4. што. Круцячы, зашрубаваць, закрыць. З. гайку. З. кран.

◊

Закруціць галаву каму (разм., неадабр.) — моцна захапіць, пазбавіўшы здольнасці цвяроза разважаць. З. галаву дзяўчыне.

|| незак. закру́чваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс, часткова)