Verbum

завалі́ць, -валю́, -ва́ліш, -ва́ліць; -ва́лены; зак.

1. каго-што. Накідаўшы, наклаўшы чаго-н., напоўніць, загрувасціць. З. яму каменнем. З. двор дрывамі. З. работай каго-н. (перан.: абцяжарыць). Магазін завалены таварамі (перапоўнены).

2. каго-што. Засыпаць зверху, пакрыць. Дарогу заваліла (безас.) снегам.

3. што. Закрыць на завалу (у 1 знач.). З. дзверы на нач.

4. перан., што. Поўнасцю праваліць (разм.). З. экзамен. З. справу.

5. безас. Пра боль у горле (разм.). Горла заваліла.

|| незак. зава́льваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. зава́льванне, -я, н. і зава́лка, -і, ДМ -лцы, ж. (да 1 знач.; спец.).

|| прым. зава́льны, -ая, -ае (да 1 і 2 знач.; спец.) і зава́лачны, -ая, -ае (да 1 знач.; спец.). Завальная траншэя. Завалачная машына.