заблішча́ць і заблішчэ́ць, 1 і 2 ас. не ўжыв., -чы́ць; зак.

Пачаць блішчаць, блішчэць. Метал заблішчаў на сонцы. На вачах заблішчэлі слёзы.

Толькі пяткі заблішчэлі — пра вельмі хуткі бег.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс, часткова)