вінава́ты, -ая, -ае; -ва́т, -а.

1. Які правініўся ў чым-н., зрабіў злачынства. Прызнаць вінаватым. В. ў крадзяжы. Я вінавата перад вамі.

2. поўн. ф. Які выяўляе ўсведамленне сваёй віны. В. голас. Вінавата (прысл.) паглядзець.

3. Які вінен каму-н., мае доўг. Я яму в. трыццаць рублёў.

|| наз. вінава́тасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс, часткова)