відне́ць, 1 і 2 ас. не ўжыв., -е́е; незак.

1. безас. Світаць; святлець. На ўсходзе ўжо віднела. Пачынае в.

2. Віднецца, станавіцца відным, бачным. Уперадзе віднее жытнёвае поле.

|| зак. павідне́ць, -е́е (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс, часткова)