бунтава́ць, -ту́ю, -ту́еш, -ту́е; -ту́й; незак.

1. Падымаць бунт¹, удзельнічаць у бунце¹.

2. каго-што. Падбухторваць да бунту¹. Б. народ.

3. перан. Пратэставаць, упарта не згаджацца. Не магу вечарам дзяжурыць: жонка бунтуе.

4. каго. Збіваць з толку. Ты мяне не бунтуй, я сам разбяруся.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс, часткова)