бруі́ць, 1 і 2 ас. звычайна не ўжыв., -і́ць; незак.

Тое, што і бруіцца. Кроў бруіць у жылах.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс, часткова)