благі́, -а́я, -о́е.

1. Які не мае станоўчых якасцей, не адпавядае патрабаванням. Благія землі. Б. чалавек.

2. Дрэнны ў маральных адносінах. Б. ўчынак.

3. Худы, хваравіты на выгляд. Б. з твару.

4. Непрыемны для іншых (пра манеры, характар і пад.). Благія прывычкі.

◊

Благія вочы — у народным павер’і: вока, позірк якога прыносіць няшчасце.

|| наз. благата́, -ы́, ДМ -гаце́, ж. (разм.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс, часткова)