апа́лубка, -і, ДМ -бцы, мн. -і, -бак, ж. (спец.).

1. гл. апалубіць.

2. Драўляная ці металічная форма, якая ўжыв. пры бетонных і жалезабетонных збудаваннях і знімаецца пасля зацвярдзення бетону. Стальная а.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс, часткова)