абта́ць, 1 і 2 ас. звычайна не ўжыв., -а́е; зак.

Вызваліцца зверху ці па краях ад снегу, лёду пры яго раставанні; растаць зверху, з краёў; зменшыцца ў выніку раставання. Шыбы абталі. Ільдзіна абтала.

|| незак. абтава́ць, -тае́.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс, часткова)