зубрыць дзеяслоў | размоўнае | незакончанае трыванне

Завучваць механічна, не ўнікаючы ў сэнс.

  • З. верш.

|| закончанае трыванне: вызубрыць і зазубрыць.

|| назоўнік: зубрэнне.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)