Verbum

зуб, ​^✂, м.

1. мн. зубы і зубы, зубоў. Касцявое ўтварэнне, орган у роце для адкусвання і разжоўвання ежы.

   • Кутнія зубы.
   • Малочныя зубы (у дзяцей).
   • Узброены да зубоў (перан. вельмі добра ўзброены).
   • З. на з. не пападае (пра дрыжыкі ад моцнага холаду, страху).
   • З. за з. (перан. адплачваючы за зло той жа меркай; разм.).
   • Зубы на паліцу палажыць (перан. абмежаваць сябе ў самым неабходным з-за адсутнасці сродкаў; разм.).
   • Зуб або зубы вастрыць на каго-н. (перан. злавацца, імкнуцца нашкодзіць; разм.).
   • Праз зубы гаварыць (ледзь раскрываючы рот, неахвотна).
   • Не па зубах (перан. не пад сілу, не па здольнасцях).

2. мн. зубы, -оў. Зубцы (гл. зубец у 1 знач.).

   • Ні ў зуб нагой (разм.) — зусім нічога (не ведаць, не разумець і пад.).
   • Мець зуб на каго (разм.) — адчуваць тайную злобу, нездаволенасць у адносінах да каго-н.

|| памянш. зубок, ✂.

• На зубок трапіць каму (разм.) — стаць прадметам насмешак, плётак, крытыкі.
• На зубок (вывучыць, выведаць) (разм.) — дакладна, дасканала.

|| прым. зубны, ✂ і зубавы, ✂.

• Зубны боль.
• Зубны ўрач.
• Зубны парашок (для чысткі зубоў).
• Зубны зычны (які вымаўляецца пры ўдзеле зубоў; спец.).
• Зубавая барана.