Verbum

зрэшты, злуч.

1. у знач. далучальнага злуч. уступальны. Злучае сказ (ці яго частку), абмяжоўваючы сэнс папярэдняга, у знач. аднак, хоць і.

   • Раман цікавы, з. не ва ўсіх месцах.

2. у знач. пабочн. сл. Паказвае на раптоўную перамену гаворкі, на нерашучасць пры выказванні.

   • Ён там вельмі хваляваўся, як, з., і ўсе мы разам з ім.