зрэб’е, ✂, н.

Грубая кастрывая кудзеля, што аддзяляецца пры трапанні лёну, пянькі, а таксама палатно з такой кудзелі і адзенне з такога палатна.

  • Ткаць з.
  • Хадзіць у зрэб’і.

|| прым. зрэбны, ✂.

  • Зрэбныя ніткі.
  • З. мех.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)