Verbum

зорка, ✂, ж.

1. Нябеснае цела, якое можна бачыць простым вокам у форме ззяючай кропкі на начным небе.

   • Палярная з.
   • З. першай велічыні (таксама перан. пра выдатнага дзеяча мастацтва, навукі).
   • Узыходзячая з. (таксама перан. пра чалавека: новая славутасць).
   • Зорак з неба не хапае (перан. пра звычайнага, нічым не прыметнага чалавека).
   • Верыць у сваю зорку (перан. у свой лёс).

2. перан. Пра дзеяча мастацтва, навукі, спартсмена.

3. Фігура, а таксама прадмет з трохвугольнымі выступамі па акружнасці.

   • Пяціканцовая з.
   • Марская з. (жывёліна).

|| прым. зорны, ✂.

• Зорная карта.
• Зорная ноч (з добра бачнымі зоркамі).

◊

• Зорная часіна для каго — момант найвышэйшага ўздыму, напружання і выпрабавання сіл, вялікі поспех, трыумф.