Verbum

знайсці, ✂; зак.

1. Заўважыўшы, узяць; выявіць у выніку пошукаў, назіранняў, роздумаў і пад.

   • З. грыб.
   • З. грошы на дарозе.
   • З. згубленую рэч.
   • З. выхад з цяжкага становішча.
   • З. новы спосаб рашэння задачы.
   • З. апраўданне чаму-н.

2. Заспець, убачыць, выявіць дзе-н. ці ў якім-н. стане.

   • Не з. дома сябра.
   • З. каго-н. ляжачым хворым.

3. каго-што ў кім-чым. Зазнаць, сустрэць што-н. з боку каго-, чаго-н.

   • З. ў чым-н. суцяшэнне.
   • Я не знайшоў у гэтым нічога асаблівага.
   • З. добрага дарадчыка ў кім-н.

4. каго-што або з дадан. сказам. Прыйсці да высновы, палічыць, прызнаць, склаўшы думку пра каго-, што-н.

   • 3., што таварыш праў.
   • З. неабходным паведаміць аб прыездзе.
   • Урач знайшоў яго здаровым.

5. прош. час, знайшоў (незак. цяпер. знаходзіць) з займ. ва ўскосн. скл. або з прысл. і з інф. Ужыв. пры іранічных адносінах да каго-, чаго-н. (разм.).

   • Знайшоў чаму радавацца (няма чаму радавацца).
   • Знайшлі з-за чаго сварыцца (няма з-за чаго сварыцца).
   • Знайшоў дурня (выражэнне нязгоды з кім-, чым-н., адмаўлення ад чаго-н.).

◊

• Знайсці сабе смерць (магілу) дзе (высок.) — памерці, загінуць дзе-н.

• Знайсці сябе — зразумець сваё прызванне, прызначэнне, правільна вызначыць свае інтарэсы, схільнасці.

|| незак. знаходзіць, ✂.

|| наз. знаходжанне, ✂.