змоўшчык, ✂, м.
Удзельнік змовы.
|| ж. змоўшчыца, ✂.
|| прым. змоўшчыцкі, ✂.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)