змяя, ✂, ж.

Паўзун з доўгім звілістым целам, без ног, звычайна з ядавітымі зубамі.

  • Ядавітая з.
  • Грымучая з.

|| памянш. змейка, ✂.

|| прым. змяіны, ✂.

  • З. яд.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)