змяя назоўнік | жаночы род
Паўзун з доўгім звілістым целам, без ног, звычайна з ядавітымі зубамі.
- Ядавітая з.
- Грымучая з.
|| памяншальная форма: змейка.
|| прыметнік: змяіны.
- З. яд.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)