зеніт, ✂, м.

  1. У астраноміі: найвышэйшы пункт нябеснай сферы, які знаходзіцца прама над галавой наглядальніка.

  2. перан. Вышэйшая ступень, вяршыня чаго-н. (высок.).

    • З. славы.

|| прым. зенітны, ✂.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)