жывы,
-
Такі, які жыве, валодае жыццём.
- Жывая істота.
- Жывая прырода.
- Жывыя кветкі (не штучныя).
-
Поўны жыццёвай энергіі, дзейны.
- Ж. тэмперамент.
- Ж. розум.
- Ж. ўдзел у чым
-н. - Жывыя вочы.
-
Самы сапраўдны, арыгінальны.
- Жывая рэчаіснасць.
- Паказаць у творы жывых людзей.
- Ж. прыклад гераізму.
-
Бойкі, поўны руху, ажыўлены.
- Жывая дарога.
-
Лёгкі і выразны, яркі.
- Жывая мова рамана.
- Ж. паказ падзей.
- Жывыя ўспаміны.
-
Які сапраўды існуе, яшчэ не знік.
- Жывая граматычная форма.
- Жывая літаратурная мова.
-
Такі, які захоўваецца ў памяці, не забываецца.
-
Старыя будынкі — жывая гісторыя горада.
-
Жывое срэбра — ртуць.
-
Жывая сіла (
спец. ) — людзі, жывёла (у адрозненне ад механізмаў, тэхнікі). -
Жывая вага — вага жывой жывёліны (у процілегласць чыстай вазе мяса).
-
Жывая мова — мова, якой карыстаецца народ.
-
Жывы куток — кабінет прыроды, дзе знаходзяцца жывыя жывёлы, а таксама іх чучалы.
-
Браць (узяць) за жывое (
разм. ) — даймаць (даняць) чым-н. , расстройваць, прымушаць (прымусіць) нервавацца. -
Жывога месца няма (
разм. ) — пра вельмі збітага чалавека. -
На жывую нітку (
разм. ) — нетрывала, на скорую руку (зрабіць што-н. ). -
Ні адной жывой душы (
разм. 4) — нікога, ні аднаго чалавека. -
Жывое слова —
- вусная мова ў адрозненне ад пісьмовай;
- яркая мова, цікавае слова, якое хвалюе слухача.
-
Жывая крышка — пра тое, што існуе ў сваім першапачатковым, натуральным стане.
-
Зачапіць за жывое — усхваляваць, закрануўшы што
-н. важнае для каго-н. -
Жывая рана —
- рана, якая яшчэ не зажыла;
перан. вострае, нядаўняе гора, пакута.
-
Жывая капейка — пра ўсё, што дае прыбытак, даход.
-
Ні жывы, ні мёртвы хто (
разм. ) — у стане вялікага страху. -
Жывы труп — пра вельмі слабага, худога, блізкага да смерці чалавека.
-
Жывая чарга — чарга, якая патрабуе абавязковай прысутнасці ўсіх, хто яе заняў.
-
||
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)