Verbum

жывы, ✂.

1. Такі, які жыве, валодае жыццём.

   • Жывая істота.
   • Жывая прырода.
   • Жывыя кветкі (не штучныя).

2. Поўны жыццёвай энергіі, дзейны.

   • Ж. тэмперамент.
   • Ж. розум.
   • Ж. ўдзел у чым-н.
   • Жывыя вочы.

3. Самы сапраўдны, арыгінальны.

   • Жывая рэчаіснасць.
   • Паказаць у творы жывых людзей.
   • Ж. прыклад гераізму.

4. Бойкі, поўны руху, ажыўлены.

   • Жывая дарога.

5. Лёгкі і выразны, яркі.

   • Жывая мова рамана.
   • Ж. паказ падзей.
   • Жывыя ўспаміны.

6. Які сапраўды існуе, яшчэ не знік.

   • Жывая граматычная форма.
   • Жывая літаратурная мова.

7. Такі, які захоўваецца ў памяці, не забываецца.

   • Старыя будынкі — жывая гісторыя горада.

   • Жывое срэбра — ртуць.

   • Жывая сіла (спец.) — людзі, жывёла (у адрозненне ад механізмаў, тэхнікі).

   • Жывая вага — вага жывой жывёліны (у процілегласць чыстай вазе мяса).

   • Жывая мова — мова, якой карыстаецца народ.

   • Жывы куток — кабінет прыроды, дзе знаходзяцца жывыя жывёлы, а таксама іх чучалы.

   • Браць (узяць) за жывое (разм.) — даймаць (даняць) чым-н., расстройваць, прымушаць (прымусіць) нервавацца.

   • Жывога месца няма (разм.) — пра вельмі збітага чалавека.

   • На жывую нітку (разм.) — нетрывала, на скорую руку (зрабіць што-н.).

   • Ні адной жывой душы (разм. 4) — нікога, ні аднаго чалавека.

   • Жывое слова —

     1. вусная мова ў адрозненне ад пісьмовай;
     2. яркая мова, цікавае слова, якое хвалюе слухача.

   • Жывая крышка — пра тое, што існуе ў сваім першапачатковым, натуральным стане.

   • Зачапіць за жывое — усхваляваць, закрануўшы што-н. важнае для каго-н.

   • Жывая рана —

     1. рана, якая яшчэ не зажыла;
     2. перан. вострае, нядаўняе гора, пакута.

   • Жывая капейка — пра ўсё, што дае прыбытак, даход.

   • Ні жывы, ні мёртвы хто (разм.) — у стане вялікага страху.

   • Жывы труп — пра вельмі слабага, худога, блізкага да смерці чалавека.

   • Жывая чарга — чарга, якая патрабуе абавязковай прысутнасці ўсіх, хто яе заняў.

|| наз. жывасць, ✂.